Audio BS - przykładowy egzampel

 Na początek - wyjaśnienia.

Co to za dziwny tytuł posta? Audio to wiadomo. BS to skrót używany przez ludzi mówiących po angielsku. Co on oznacza, wiadomo. Przykładowy egzampel, to mniej więcej to samo co masło maślane lub też dzień dzisiejszy, który jest dzisiaj. Wicie, rozumicie. W dniu dzisiejszym cofniemy się do tyłu. Tyle „w tym temacie” czyli o tytule w kontekście poprawnej polszczyzny. Słuchając radia jakoś zbyt często zdarza się trafić na dzień dzisiejszy, który prawdopodobnie ma być bardziej uroczysty i oficjalny niż zwykłe dziś, a jest niepoprawny, niestety.

A teraz przykładowy BS z działki audio. Oczywiście chodzi o reklamę, ale niestety reklamę pisaną bezmyślnie przez kogoś, kto nie ma pojęcia o pojęciu pojęcia. Mianowicie:

„Gramofon *** jest wyposażony w*** oraz w***. Ma wbudowaną firmową wkładkę ***, której stożkowa igła z ogromną precyzją ma odczytywać wszelkie szczegóły zapisane na płycie winylowej.”

Otóż każda osoba, która interesuje się techniką analogową, a w szczególności gramofonami wie, że są produkowane różnego rodzaju wkładki wyposażone w różnego kształtu igły. Chodzi o szlif igły.

Najtańsze i najprostsze w wykonaniu igły mają szlif stożkowy, a po „naszemu” sferyczny. Jeśli ktoś ma dzieci, a te dzieci mają kredki, a do tych kredek temperówkę, może wziąć jedną kredkę i ją zatemperować. Trzeba temperować w szpic, a następnie ten szpic lekko zaokrąglić. W ten sposób uzyskuje się dokładnie taki kształt, który ma igła stożkowa. Prawda, że kształt niewyszukany.

Jest kilka innych, bardziej zaawansowanych szlifów igieł gramofonowych. Na grafice mamy pokazane różne warianty poczynając od kształtu ostrza nacinającego rowki płyty. Na samym dole znajdziemy sferyczny szlif, który najgorzej wpisuje się w kształt rowka.

 

Grafika pochodzi ze strony vinylengine. Można się tam zapoznać z wieloma ciekawymi materiałami o tej tematyce.

Teraz biorąc zatemperowaną kredkę można próbować uzyskać któryś z bardziej zaawansowanych szlifów. Żeby to zrobić trzeba najpierw trochę poszukać, żeby dokładnie wiedzieć co się powinno uzyskać. Naśladowanie tych najbardziej zaawansowanych szlifów naprawdę nie jest proste. Dlatego są one znacznie droższe – w ten sposób wykonane igły.

Igła sferyczna, mówiąc krótko najbardziej toporna, nie jest w stanie poprawnie odczytać wysokich częstotliwości, szczególnie pod koniec strony. Zapis jest zbyt gęsty, a wymiary igły za duże, aby się w taki gęsty zapis wpasować. Zamieszczona grafika tego nie pokazuje zbyt dobrze. Zapewne jednak zainteresowani tematem znają odpowiednie informacje.

Wracając do wspomnianej reklamy. Widzimy, że została sformułowana ładnie, ale wprowadza w błąd. Dodana wkładka w rzeczywistości nadaje się tylko do tego, żeby szybko sprawdzić, że gramofon działa. Ale chcąc sobie posłuchać płyt z naprawdę dobrą jakością, a więc bez spadku wysokich tonów, trzeba kupić jakąś lepszą wkładkę. Igła musi być co najmniej ze szlifem eliptycznym. Sferyczne nadają się do skreczowania w dyskotece. Taka igła jest wytrzymała i tak samo dobrze działa w obu kierunkach. Można ustawić większy nacisk, więc nie będzie wyskakiwać z rowka i nie ulegnie przy tym uszkodzeniu. Nie można jednak powiedzieć tego samego o płycie.

Czy w reklamie były jeszcze inne kwiatki – nie wiem. Nie czytałem uważnie. Gramofon ma być dostępny wkrótce, chciałem tylko się czegoś dowiedzieć i zobaczyć jak będzie wyglądał.

A wygląda bardzo ładnie. Szkoda, że jest tak drogi. Uwzględniając konieczny wydatek na lepszą wkładkę ponownie się okazuje, że słuchanie winyli jest bardzo kosztowne.

I jeszcze raz na koniec. Igła sferyczna jest najgorsza jeśli się weźmie pod uwagę jakość dźwięku. O żadnej precyzji odczytu nie ma mowy.

Rynek sprzętu audio o wysokiej... cenie

Rynek wygląda tak, jak klient. Potencjalnym klientem jest każdy, chociaż raczej mężczyzna. Nawiasem mówiąc dziwnie się to pisze, kiedy jedni mówią, że nie ma płci, inni z kolei twierdzą, że jest ich kilkadziesiąt. Strajk kobiet wydaje się przemawiać za tym, że płcie(?) jednak istnieją. A przynajmniej jedna - płeć strajkowa. Kluczowe jest tu pytanie czy takiego potencjalnego klienta w ogóle interesuje jakaś tam jakość dźwięku? Przecież ma w domu radio, jak włączy to coś tam słychać. Ma też telewizor, który po włączeniu także gra, czyli poza tym, że jest obraz, to również coś słychać. Więc po co ktoś miałby kupować nowe radio? Po co miałby dokupować do telewizora zestaw kina domowego? I po co w ogóle miałby kupować zestaw stereo? I już w naprawdę nie wiadomo z jakiego powodu miałby jeszcze do tego wszystkiego dokupić jakieś "fensi" kable oraz mebelki, żeby wszystko ładnie poustawiać? O stojakach na monitory (czyli kolumienki) nawet nie wspomnę.

Potencjalnego klienta, któremu zwisa kalafiorem jakość dźwięku oraz sprzęt należy urobić i wytworzyć w nim pewien stan, którego nie nazwę, aby mu zaczęło zależeć i na tym i na tamtym. Można go doprowadzić do takiego stopnia rozedrgania, aby zaczął się obawiać czy np. położenie kabla na podłodze spowoduje zubożenie sceny lub jakieś inne groźne, aczkolwiek w jakimś sensie magiczne, zjawisko.

Do urobienia klienta służy marketing, tak to nazwijmy. Nie będę się wdawał w szczegóły, wspomnę tylko o tzw. "szczepionkach". Te preparaty nazywane dla niepoznaki szczepionkami, które zostały wyprodukowane w nieprawdopodobnym pośpiechu i nikt nie wie jak działają, są ludziom tak samo potrzebne, jak sprzęt Hi-end. A na dodatek potencjalnie są szkodliwe i mogą nawet prowadzić do śmierci osoby, które to przyjęły.

Normalny człowiek nie będzie się chciał szczepić czymś co nie zostało przebadane i co potencjalnie może go zabić. Ale jeśli się wywrze na niego presję, np. sugerując, że jak się nie zaszczepi, to zachoruje, będzie zakażał innych i w ogóle w ten sposób stanie się rozsadnikiem zarazy itd. itp., to nabierze chęci. Ryzyko utraty zdrowia i życia wskutek przyjęcia nie wiadomo czego i nie wiadomo jak działającego preparatu w obliczu silnej presji schodzi na dalszy plan.

Jak widać można upiec klienta, wystarczy wiedzieć jak i mieć po temu możliwości. Zakup sprzętu nie szkodzi zdrowiu, najwyżej można ogłuchnąć, jeśli się do sprawy podchodzi ze zbyt wielkim entuzjazmem.

Przydałoby mi się trochę marketingu. Wtedy udałoby się rozmontować rynek sprzętu audio o wysokiej... cenie. Plan dobry, bo podstępny.

Pisarze i pisarze

Jaka jest różnica pomiędzy pisarzem i pisarzem? Nie ma różnicy, a jednak jest. Za tymi dwoma identycznie brzmiącymi słowami kryją się dwie osoby. I stąd bierze się faktyczna różnica. Niech jedną z tych osób będzie jakiś znany autor, a drugą ja. Jakie są te najważniejsze różnice?

Są oczywiste. Jeśli jednak znanym pisarzem będzie autor poczytnych kryminałów, to czytelnik dostaje nieco miłych wrażeń. Kryminały większość, przyznajmy, czyta po to, żeby przeżyć akcję, utożsamić się z głównym bohaterem, wzruszyć się, przestraszyć, zdziwić się, dać zaskoczyć. Jaki pożytek mamy z czytania kryminałów poza mile spędzonym czasem? Może taki, że w ten sposób zaliczamy się do dość elitarnego grona ludzi, którzy w ogóle czytają książki. Natomiast ja nie gwarantuję miłych wrażeń przy czytaniu, ale przydatną wiedzę. Pożytek może być całkiem wymierny. Zamiast wydawać kilkadziesiąt, kilkaset, a może nawet kilka milionów na zestaw audio, można pozostać przy tym, co się już posiada, a pieniądze spożytkować inaczej. Poprawianie jakości dźwięku przez kupowanie nowego wzmacniacza nie ma sensu. A kupowanie nowych, lepszych kabli - już wcale nie ma sensu.

Jednak znany pisarz z pewnością łatwiej wyda swoją powieść. Czytelnik ją kupi i się wzruszy. A potem, być może stwierdzi, że zapyta na forum internetowym jaki mu polecą DAC do 10 tyś. bo w jego "systemie" coś mu nie pasuje. Albo ktoś mu zasugerował, że coś nie brzmi.

Z mojego punktu widzenia korzystniej jest zrzucić się pewnej liczbie osób na wydanie książki po to, żeby następnie mogły zaoszczędzić znacznie większe kwoty przeznaczone na modernizację lub wymianę zestawu stereo.

A dlaczego to ja nie chcę tego wyjawić opinii publicznej za darmo? Chciałbym mieć z tym znanym autorem kryminałów tą jedną wspólną cechę, że za swój wysiłek otrzymuje jakąś gratyfikację. A poza tym to chyba jest fajne wydać książkę drukiem? Mam nadzieję, że dzięki Wam będę mógł się przekonać czy to fajne uczucie.

A sponsorować wydanie książki można na tej zrzutce.

Na koniec chciałbym podkreślić, że nie mam nic przeciwko wydawaniu pieniędzy na dowolny cel. Także nie mam nic przeciwko osobom, które kupią jakiś elegancki i bardzo kosztowny zestaw audio. Jednak różnica polega na tym, że albo się kupuje coś, bo jest fajne i chce się to mieć, albo się chce zrealizować marzenie o uzyskaniu lepszej jakości dźwięku. Z tych dwóch opcji ta pierwsza jest realna, a druga jest iluzją. Jakość dźwięku można poprawić, ale nie przez wymianę sprzętu na inny, jeśli ma się już taki, który jest dobry. Po prostu.

Książka "Dźwięk - uporządkowany chaos"

Czy i kiedy coś z tego będzie zależy od wszystkich, także od Czytelników bloga. A to coś to oczywiście książka o której już wspominałem. Okazuje się, że wydawcy nie są zainteresowani wydaniem czegoś zupełnie nowego, co nie ma odpowiednika w tym, czym oni się zajmują. Dlatego zdecydowałem się wydać książkę w systemie self-publishingu.

Wydanie tysiąca egzemplarzy to koszt około dziesięć tysięcy złotych. W tym momencie jest już założona zrzutka na cel sfinansowania tego wydania. Jest ona opatrzona takim zdjęciem:

 

 

Zdjęcie jest mocne, moim zdaniem. A treść książki jeszcze bardziej zaskakująca. Nawiasem mówiąc gramofon, a właściwie to, co z niego jeszcze zostało, jest moim pierwszym, takim porządniejszym. Można go zobaczyć w stanie kompletnym na zdjęciu zamieszczonym we wcześniejszym wpisie.

I na koniec rzecz najważniejsza: link do Zrzutki na wydanie książki

Będę wdzięczny za wsparcie tej zrzutki, ale także za jej udostępnianie.